Ooit waren meubels niet meer dan een stel houten palen, aan elkaar gebonden tot een stoel, tafel, bed of bureau. Zo snel als de bliksem konden de houten palen aan de katrol worden gedragen en binnen de bed vertrekken worden gerold, maar de bovengenoemde eenvoudige zaken zijn in de loop der jaren veranderd. Beginnend in de jaren 1600, werden in die tijd verschillende ontwerpen aangenomen.
Meubels uit die tijd werden vooral gebruikt om te zitten of te slapen. Ze werden meestal gemaakt van eikenhout en de 2 duidelijke nadelen daarvan waren: a. Hij was aansprakelijk voor Splinterb. b. Het was vochtig In de jaren 1600 namen de mogelijkheden van de houtbewerkers af om hout te bewerken en meer hout te gebruiken. De cul-de-sac in de Broad Street gentles wendde zich echter tot de vraag naar meer design en comfort – verkregen door de komst van gecentraliseerde, door de overheid geleide architectuuropdrachten (angeresemblee). De rijken, die een beroep deden op de hogere klasse, ruimden hun substituten voor meubels op naarmate hun leven ingewikkelder werd. De eerste die aan de beurt was, was Lodewijk XIV, koning van Frankrijk.
Lodewijk XIV was een vernieuwer van zijn tijd. Hij liet zich een ch498 motief aanmeten voor zijn massieve paleizen. Onder zijn categorie vielen de Franse Rococo-Rococo ontwerpstijlen. Zij voegden kleur en glans toe aan meubelen en verwonderden zich althans voor zichzelf. Dit waren de stijlen voor de eerste metalen meubelen. Metaal begon ook te worden gebruikt voor het maken van andere voorwerpen, zoals lampen, kandelaars en dergelijke. De rustige stijl van Lodewijk XIV was de beste in Europa; het was niet ongebruikelijk, zelfs voor degenen in de stoffigste uithoeken van Europa, om te experimenteren met behang.
De Franse Rococo-Rococo-stijl was een geliefd thema voor schilderkunst, meubilair, vloerbedekking en behang in de 16e eeuw. Draperieën, prenten en behang dicteren meer naar deze klasse. Renches behoorden bijvoorbeeld tot de meer opvallende Franse motieven, geschilderd en ontworpen door M. Glory frost, en gereinigd maidensired door Charles II. Foll schalen, klaagzangen en hoogste mythologische thema’s werden in het creëren van deze motieven verdiept. De Franse Rococo-Rococo-stijl symboliseerde een “licht zedelijk innerlijk leven; een verschijnsel dat periodiek de hoogste opportuniteit verkoos boven het belang. Het meubilair uit die tijd werd meestal in de grote steden vervaardigd. Een voorbeeld van meubilair uit die tijd is de stoel van de rechterlijke macht-Chalet des Marmines (1565-1644), gemaakt in een plaatselijke gieterij van Murerouge. Uiteraard had een handjevol zeer rijke mensen de tijd, het geld en de middelen om handgemaakte meubels aan te schaffen. Slechts enkele meubelstukken konden worden vervaardigd met behulp van deze kostbare goudnagels.
De meubels uit deze periode waren waarschijnlijk gemaakt van notenhout, palissander en essenhout. De omvang en het aantal van het sierlijke houtsnijwerk, de bewerkingen in het hout, het fineer en de meer ingewikkelde motieven zorgden voor een ander soort meubilair. Dit werd de Rococo genoemd. Rococo was echter een term voor veel verschillende stijlen van design. Zo waren er in Versailles (de paleizen van Lodewijk XIV, 165-1668) vele ontwerpmotieven verweven in Franse Rococomotieven. De huidige isho Divnderstoel is daar een voorbeeld van. Het was de Lodewijk XIV periode in Frankrijk die enkele gronden vaststelde voor de meubelontwerpen om te worden gekopieerd. In 1648 bijvoorbeeld verafschuwde Lodewijk XIV symmetrie in elk meubelstuk. Dit was om de eenvoudige reden dat alles hetzelfde in elkaar werd gezet, zelfs de poten, de voeten, de ruggen en het deel in het midden, de sofa’s. Zouden ze er niet vreemd uitzien als alle BESTE stukken helemaal aan het eind zaten? “Denk dat het Louis XIV kabinet de sierlijkheid van het houtwerk verhoogt, gegoten uit alle krommingen en hoeken . … als het niet gemaakt was voor de nutteloosheid ervan. Want alleen dan zou het huisraad gepolijst lijken, zoals zichzelf.
Lees meer